Να "συλλέγεις στιγμές", όπως ο Γιάννης Πολίτης

Δεν μου αρέσει που το κάνω, αλλά ναι το παραδέχομαι. Κρίνω ένα βιβλίο και από το εξώφυλλο και από τον τίτλο. Κάποιος θα πει ότι δεν είναι σωστό, αλλά αν σκεφτείτε ότι είμαι γραφίστρια και ότι θέλω να μπω στο χώρο της διαφήμισης, τότε νομίζω πως μπορείτε να με δικαιολογήσετε. (Θα γράψω κάποια στιγμή ένα ποστ για το εν λόγω ζήτημα, το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση στο χώρο του βιβλίου.)

Θα μου πείτε, που κολλάνε όλα αυτά με το βιβλίο; Θα σας απαντήσω ευθύς αμέσως. Μόλις αντίκρισα τον "Συλλέκτη Στιγμών" είπα μέσα μου πως αυτό πρέπει να το έχω στη βιβλιοθήκη μου, πρέπει να το διαβάσω. Θες το μίνιμαλ συμμετρικό εξώφυλλο; Θες ο τίτλος που, έλα ας μη γελιόμαστε, είναι πιασάρικος; Θες το τατουάζ μου με τον άνθρωπο που έχει για κεφάλι μια φωτογραφική μηχανή και συμβολίζει ακριβώς αυτό; Θες ότι έχω μια λατρεία στους όχι και τόσο γνωστούς εκδοτικούς οίκους; Δεν ξέρω. Μάλλον όλα μαζί. Χωρίς δεύτερη σκέψη, οριακά χωρίς να διαβάσω το οπισθόφυλλο, κατευθύνθηκα προς το ταμείο.

Το βιβλίο "Συλλέκτης Στιγμών", λοιπόν, του Γιάννη Πολίτη εκδόθηκε πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2016 από τις εκδόσεις Workshop και έγινε best seller. Στη συνέχεια ακολούθησαν 2 επανεκδόσεις. Το δικό μου αντίτυπο ανήκει στην τελευταία, αυτή του Μαρτίου του 2018 (Διόρθωση μετά από μήνυμα του συγγραφέα: Έχει γίνει και 3η επανέκδοση μέσα στο 2019). Ο ίδιος ο συγγραφέας το εντάσσει στην κατηγορία της αυτοβελτίωσης, αν και προσωπικά θα το έβαζα στην κατηγορία της ποίησης.

Είναι τέτοια η μορφολογία του, αλλά και η γλώσσα που χρησιμοποιεί, που ειλικρινά δεν μπορώ να μην το θεωρήσω ποίηση. Η ποίηση αγγίζει την ψυχή μας, λένε, και ακριβώς αυτό συνέβη όταν το διάβασα .

(Αγαπημένο κομμάτι του βιβλίου:

Πόσο κοστίζει για μια μέρα

να πρωταγωνιστώ στις σκέψεις σου; )

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις θεματικές ενότητες:

Κύματα αγάπης

Κύματα θλίψης

Κύματα ζωής

Εξάλλου, αν το σκεφτείς, έτσι ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Πάντα σε κύματα έρχονται, μικρά ή μεγαλύτερα και κάποια στιγμή υποχωρούν μέχρι τη στιγμή που θα ξανάρθουν και όλα πάλι από την αρχή.

Το βιβλίο αυτό το αγάπησα χωρίς να ξέρω καν το λόγο. Το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το αντίκρισα, μέχρι και που διάβασα την τελευταία του λέξη. Το αγαπώ κάθε φορά που πέφτει το βλέμμα μου πάνω του. Δεν θα του άλλαζα ούτε κόμμα.

Μπορεί να μη θυμάμαι όλα όσα διάβασα (αν και σημείωσα πολλά για να γυρίζω και να τα κοιτάζω) αλλά ήταν αυτή η αίσθηση που μου άφησε. Μια ηρεμία, μια γαλήνη, μια πίστη στο ότι ξέρω πως νιώθω. Και κακά τα ψέματα είναι πολύ δύσκολο να ξέρουμε πως νιώθουμε κι ας νομίζουμε πως ξέρουμε.

Βάσια

25/09/19