Μια γνώμη για το Σιντάρτα του Έρμαν Έσσε

Έχω μια περίεργη συνήθεια, αγαπητέ αναγνώστη. Την ανασκόπηση που κάνουν όλοι με την πρωτοχρονιά, εγώ την κάνω με την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη. Τώρα γιατί στα λέω αυτά; Γιατί με τις σκέψεις που έκανα για όλα τα άλλα έκατσα να βρω και τα βιβλία που μου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης. Βέβαια αν κάτσω να το κάνω αυτό τώρα, θα γράφω μέχρι και τον άλλο Σεπτέμβρη. Και έτσι που καθόμουν και σκεφτόμουν από τα πρώτα βιβλία που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν ο Σιντάρτα του Έρμαν Έσσε. Και ναι όπως κατάλαβες για αυτό θα κουβεντιάσουμε σήμερα. Γιατί κριτική στον νομπελίστα Έσσε δεν μπορώ να κάνω. Μπορώ μόνο να σου πω τι μου άφησε το βιβλίο του. Αλλά θα στο πάω λίγο ανάποδα. Το βιβλίο τελειώνει μόλις ο Σιντάρτα βρει την αγάπη: «Τώρα έβλεπε τους ανθρώπους διαφορετικά από ότι άλλοτε, λιγότερο περήφανα, μα πιο ζεστά, πιο περίεργα, πιο συμπαθητικά». Η ιστορία ξεκινάει με το μικρό Σιντάρτα στο πατρικό του σπίτι να αναρωτιέται για το νόημα της προσευχής και της νηστείας. Αρχίζει να έχει απορίες για την ίδια του την ύπαρξη. Για τους λόγους για τους οποίους τον οδηγούν να ξυπνάει κάθε πρωί. Ο πατέρας του προσπαθεί να τον συγκρατήσει αλλά μάταια. Είναι ένα παιχνίδι της φύσης η φυγή και η ανακάλυψη. Στο πλευρό του ο φίλος του ο Γκοντίβα που αν και αδυνατεί να συλλάβει το όραμα του και την φιλοδοξία του μένει στο πλευρό του. Μαζί ταξιδεύουν και βιώνουν την πλήρη έλλειψη ηδονής, φιλοδοξίας, τροφής. Βλέπουν τους ανθρώπους από μακριά σαν έρμαια των θέλω τους. Φυσικά δεν τελειώνουν εκεί επιστρέφουν για να συναντήσουν σοφούς ανθρώπους από τους οποίους θα μάθουν αλλά και θα απορρίψουν. Είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο κυρίως για τον λόγο του ότι εκεί που νομίζεις ότι τελείωσε και ότι βρέθηκε το νόημα της ζωής, αυτομάτως το απορρίπτει για κάτι άλλο. Έτσι λοιπόν ο Σιντάρτα περνάει όλα τα στάδια της αναζήτησης του. Από την πλήρη νηστεία , έως τα αστάθμητα πλούτη, από την μοναξιά ,μέχρι την ηδονή, από το καθαρό μυαλό μέχρι τα άδυτα της φιλοδοξίας. Αυτή η τρομερά απλή ιστορία, αυτό το παραμύθι, είναι η αναζήτηση του ανθρώπου για να βρει την αλήθεια. Αν κάτσεις και καλοσκεφτείς πόσο πολύ τρομάζουμε και υπεραναλύουμε τα υπαρξιακά μας, όποια κι αν είναι αυτά, είναι ακριβώς οι ίδιες ανησυχίες που έχει και ο Σιντάρτα στην αρχή του βιβλίου. Ο Σιντάρτα είναι ένα ινδικό παραμύθι αλλά ταυτόχρονα είναι και ένας από τους καλύτερους λόγους να βουτήξεις μέσα σου και να ψαχτείς. Να δεις τον εαυτό σου όχι σκληρά και απότομα αλλά γλυκά και χαρούμενα. Όσο εκείνος ο μικρός Θεός περιπλανιέται αναζητώντας το νόημα της δικής του ζωής και σκορπά αισιοδοξία. Όχι για τον κόσμο γενικά, αλλά για τον εαυτό του, για τον εαυτό των αναγνωστών του και εν προκειμένω, για μένα.

Αναστασία 8/09/2019