4 βιβλία για τον Οκτώβρη
- bookworms
- Oct 4, 2019
- 3 min read
Πολλοί κατηγορούν εμάς τους βιβλιοφάγους για την μεγάλη στοίβα με αδιάβαστα βιβλία που κάθεται σε μια γωνιά της βιβλιοθήκης και σκονίζεται. Αυτά που δεν έχετε καταλάβει είναι ότι:
1. Το κάθε βιβλίο έχει την ώρα του για να διαβαστεί. Το ότι το αγοράζουμε δε σημαίνει πως θα το διαβάσουμε και αμέσως.
2. Κάποια τα αγοράζουμε γιατί μας αρέσει το εξώφυλλο ή γιατί είναι κλασσικό βιβλίο που "πρέπει" να έχουμε ή το έχουμε ήδη αλλά βγήκε σε νέα έκδοση με άλλη εμφάνιση και ίσως κάποιο επιπλέον κομμάτι. Ή τουλάχιστον εγώ τα κάνω αυτά.
3. Επειδή το να διαβάζεις βιβλία είναι ακριβό "χόμπι" πρέπει πάντα να έχουμε κάτι να διαβάσουμε ακόμη κι όταν έχουμε ξεμείνει από λεφτά.
Με βάση λοιπόν το 3ο μπούλετ (διότι ναι έχω ξεμείνει αλλά κουλ, shit happens) διάλεξα 4 βιβλία από τη στοίβα με τα αδιάβαστα για τον Οκτώβρη. Και επειδή μ' άρεσε η ιδέα της ομοιομορφίας στην χρωματική παλέτα των εξωφύλλων που συνέβη καταλάθος τον προηγούμενο μήνα, αυτή τη φορά το κάνω εσκεμμένα. Κόκκινο-μάυρο-άσπρο, λοιπόν.
Βιβλιομυστήρια: Εγκλήματα στον κόσμο των βιβλίων και των βιβλιοπωλείων
Ναι είπα ότι δεν διαβάζω βιβλία με πολλές μικρές ιστορίες αλλά αυτό το μήνα έχω 2 τέτοια.. Είπαμε. Δεν το βάζω κάτω εύκολα.
Το ένα εξ αυτών, τα "Βιβλιομυστηρία". Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορείτε να το βρείτε μόνο στο Public διότι η έκδοσή του είναι συνεργασία της εταιρίας με τις εκδόσεις ΑΓΡΑ. Ως αυθεντικό #bookworm δεν γίνεται να μην έχω διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, οπότε λέω να κάνω μια προσπάθεια. Έχω μόνο τον πρώτο τόμο. Το αν θα πάρω τον δεύτερο εξαρτάται από το πως θα εξελιχθεί η κατάσταση..
(Για να μιλάμε και ειλικρινά, το πήρα τον προηγούμενο μήνα και με το που είδα το εξώφυλλο πέθανα και δεν γινόταν να μην το αγοράσω.)
Το εργοστάσιο των μολυβιών - Σώτη Τριανταφύλλου
Το έχω στη βιβλιοθήκη μου περίπου 2μιση χρόνια. Είχα διαβάσει το οπισθόφυλλο, δεν είχα χρήματα να το πάρω και λίγες μέρες αργότερα που το πήρε δώρο ένας φίλος μου για τα γενέθλιά μου. Λέω συνέχεια πως θα το διαβάσω γιατί πραγματικά θεωρώ τη συγγραφέα πολύ άξια και έχω ακούσει τα καλύτερα για αυτό της το μυθιστόρημα. Όπως είπα, όμως, το κάθε βιβλίο έχει την ώρα του. Νομίζω πως τώρα έχει έρθει η δική του.
Η ώρα του αστεριού - Κλαρίσε Λισπεκτόρ
Παραθέτω οπισθόφυλλο:
"Αν ο Κάφκα ήταν γυναίκα. Αν ο Ρίλκε ήταν μία Εβραία-Βραζιλιάνα που γεννήθηκε στην Ουκρανία. Αν ο Ρεμπώ ήταν μητέρα, αν είχε ζήσει μέχρι τα πενήντα. Αν ο Χάιντεγκερ είχε καταφέρει να πάψει να είναι Γερμανός, αν είχε γράψει το Βιβλίο της Γης. Γιατί αναφέρω αυτά τα ονόματα; Για να προσπαθήσω να περιγράψω μια περιοχή. Κάπου εκεί βρίσκεται η περιοχή όπου γράφει η Κλαρίσε Λισπέκτορ. Εκεί όπου ανασαίνουν τα πιο απαιτητικά έργα, εκείνη ανοίγει το δρόμο της. Πέραν της κατανόησης, βήμα το βήμα, βουτάει τρέμοντας στο ακατανόητο τρομακτικό βάθος του κόσμου, εκεί όπου το υπερευαίσθητο αυτί τεντώνεται για να συλλάβει ακόμα και τον ήχο των άστρων, ακόμα και την ανεπαίσθητη τριβή των ατόμων, ακόμα και τη σιωπή ανάμεσα σε δύο καρδιοχτύπια. Γυναίκα-φύλακας, νυχτερινό φως του κόσμου. Εκείνη δεν γνωρίζει τίποτα. Δεν διάβασε τους φιλοσόφους. Και παρ’ όλα αυτά κάποιες φορές θα ορκιζόσουν πως τους ακούς να μουρμουρίζουν μέσα στα δάση της."
Δε νομίζω πως χρειάζεται να πω άλλα για το λόγο που το πήρα. Θα δικαιολογηθώ μόνο γιατί δεν το διάβασα εδώ και 4 σχεδόν χρόνια. Γιατί ενώ ήθελα απεγνωσμένα, δεν θεωρούσα πως θα του έδινα την κατάλληλη προσοχή και σημασία που του πρέπει κάθε γαμημ*νη φορά που ξεκινούσα βιβλίο. Τέλος οι δικαιολογίες. Ώρα για διάβασμα.
Κάτι χαμογελάει στις σκιές - Ηλίας Φουντούλης
Ναι, είναι του γνωστού Ηλία Φουντούλη. Ναι, είναι το 2ο με τις μικρές ιστορίες. Ναι, είχα ξεκινήσει να το διαβάζω πριν κανένα χρόνο, μετά από προτροπή φίλου, αλλά το παράτησα γιατί κάτι με χαλούσε. Ναι, θα ξαναπροσπαθήσω κι ό,τι γίνει.
Αυτά. Καλό μήνα!
Βάσια
04/10/19
Comments